Een open brief aan mijn familie (van de drugsverslaafde)

Ik ben een drugsgebruiker. Ik heb hulp nodig.

Los mijn problemen niet voor mij op. Hierdoor verlies ik alleen maar mijn respect voor jou.

Lees mij niet de les, ga niet preken, schelden, beschuldigen of discussies aan gaan, of ik nu onder invloed ben of nuchter. Het kan ervoor zorgen dat jij je beter voelt, maar het zal de situatie erger maken.

Accepteer mijn beloften niet. Door de aard van mijn ziekte kan ik me er niet aanhouden, ook al meen ik ze op dat moment. Beloften zijn slechts mijn manier om pijn uit te stellen. Blijf geen afspraken wijzigen; als er een afspraak is gemaakt, houdt je er dan aan.

Verlies je geduld niet met mij. Het zal jou vernietigen en elke mogelijkheid om mij te helpen.

Sta niet toe dat door jouw bezorgdheid om mij het jou ertoe zet te doen wat ik voor mezelf zou moeten doen.

Wees geen dekmantel en probeer me de gevolgen van mijn gebruik niet te besparen. Het kan de crisis verminderen, maar het zal mijn ziekte erger maken.

Loop vooral niet weg van de realiteit zoals ik. De drugsverslaving, mijn ziekte, wordt erger naarmate ik het gebruik. Begin nu met leren, begrijpen en plannen maken voor herstel. Zoek NAR-ANON, wiens groepen bestaan ​​om de families van drugsverslaafden te helpen.

Ik heb hulp nodig – van een dokter, een psycholoog, een counselor, van een verslaafde die in NA, Anonieme Verslaafden, herstel vond en van God.